Denk jij ook wel eens ‘Wat doe ik hier?’

Wat doe ik hier?

Als Saskia opstaat voelt ze in haar bed al de spanning in haar buik en schouders. Met een zware energie staat ze op en sleept zich naar de douche. De donkere wolk in haar hoofd is voelbaar, donker, zwaar en heel dicht. Ze zucht voortdurend als ze haar boterhammetjes met jam smeert voor haar lunch. Ze vraagt zichzelf af: ”Waarom neem ik geen ontslag’?”

En op het moment dat ze die gedachte loslaat, komt er een waterval aan redenen waarom ze dat niet doet. In deze tijd zou je toch gek zijn om je ontslag in te dienen, ze heeft een hypotheek te betalen, geen enkel talent voor iets anders, nog niets anders gevonden naar haar smaak, wat zou haar moeder wel niet denken, en haar ex………?

Chips, terwijl ze in gedachten was tikte de tijd snel door en nu is ze ook nog te laat. Ze schiet snel haar jas aan, grijpt haar sleutels van het kastje bij de deur en rent de trap af. Ze voelt in haar jaszak haar fietssleutel en haalt haar fiets van het slot. Ze sjeest naar kantoor. Er is een ding waar ze wel blij mee is en dat is dat ze nog naar kantoor mag. Het is rustig op straat en dat is haar enige genietmomentje van de dag. Jee wat is het koud. In haar haast is ze haar sjaal en handschoenen vergeten. Ze rilt en fietst snel door.

Met ijskoude handen en een bevroren neus stapt ze het kantoor binnen. Ze probeert een positieve gedachte te vinden om de dag goed te beginnen. Maar Dirk, haar leidinggevende, staat haar al op te wachten. Ze loopt met zware benen naar haar werkplek.”Morge,” roept ze bijna onverstaanbaar naar haar andere collega.

Ze start haar computer op en, terwijl die warmdraait, haalt zij een kopje koffie om zelf ook op te warmen. De taken die ze vandaag te doen heeft liggen al de hele week naar haar te kijken. Ze blijft het uitstellen en ze heeft niet het lef om Dirk te zeggen dat ze dit niet meer wil. Ze doet nu al Jaren het werk van twee werknemers en ze is er klaar mee. Het is toch niet haar probleem dat zij niet meer werknemers willen aannemen. Waarom moet zij in haar eentje deze onzinnige workload verwerken. Ze voelt haar boosheid weer omhoogkomen en voelt ook direct weer de vermoeidheid die ze al maanden voelt. Futloos, geen enthousiasme, ook niet voor de leuke dingen in het leven. Laatst vroeg een vriendin haar of ze niet een burn-out had. Huh, daar had ze nog niet bij stil gestaan.

Terwijl ze met haar kopje koffie terugloopt naar haar bureau,, tikt ze burn-out in. Google spuugt het ene artikel na het andere uit. Ze leest wat koppen en herkent zich verdacht goed in de teksten. Misschien moet ze een afspraak gaan maken bij de dokter. Maar ze heeft direct ook weer een excuus om dat niet te doen. Want wie wil er momenteel nu naar de dokter gaan voor iets anders dan de Corona test.

Ik moet gewoon niet zeuren, mijn hoofd erbij houden. Ze zullen toch vanzelf wel zien dat het zo echt niet langer gaat. Saskia is ervan overtuigd dat het goed komt, zonder dat zij daar iets voor hoeft te doen. ”De klok tikt verrekte langzaam vanochtend,” denkt ze, terwijl ze ziet dat het nog maar 9.30 is. Het duurt nog veel te lang totdat het pauze is. Wat doe ik hier? Voor wie doe ik het? Waarom blijf ik hier?.... Deze vragen blijven als een carrousel voorbijkomen en de antwoorden blijven uit. Ze wordt er vooral heel moe van en zeer ineffectief.

Ze blijft voor zich uit staren totdat Dirk tegen haar stoel schopt en zegt: “He, waar zit jij met je gedachten?” Ze schrikt op uit haar verdwaalmomentje en zegt: “wat moet ik doen? ”.....Dirk kijkt haar onderzoekend aan, ze wordt er zenuwachtig van. Zou hij weten dat ze het niet naar haar zin heeft? Dat ze het liefst haar spullen zou pakken en gewoon heel stoer weg zou willen lopen, nog een keer achteromkijken en dan triomfantelijk zeggen: “Mij zie je nooit meer terug”. Er verschijnt langzaam een kleine glimlach om haar mond. Dirk gooit wat files op haar bureau en zegt: “Deze moeten vandaag af zijn.”

“Jaaa maar” begint Saskia, maar Dirk loopt weg en roept nog: “Geen gemaar, gewoon doen.” Saskia is laaiend. Dit betekent dat ze weer moet overwerken en ze had zichzelf nog zo beloofd dat ze dat dit nieuwe jaar niet meer zou doen. De pijn in haar schouders wordt erger en haar ademhaling wat korter. Ze kan zich absoluut niet meer concentreren, en als ze heel eerlijk is moet ze erkennen dat ze ook voortdurend allerlei stappen vergeet. Ze voelt zich machteloos en wil naar huis.

Wat doe ik hier?.........komt weer voorbij. Het is uiteindelijk 19.00 uur als ze eindelijk klaar is met alle files en ze op Dirk zijn bureau legt. Die is om 17.00 al vertrokken. De…..&%$#@. Saskia probeert haar tranen in te houden, maar als ze op haar fiets naar huis rijdt, laat ze haar tranen de vrije loop. Ze is op en ze heeft niet eens zin om te eten. Ze komt thuis, gooit haar fiets bijna tegen het hek en loopt als een bejaarde vrouw de trap op. Deur open, ze is zelfs te moe om haar jas uit te doen, en loopt rechtstreeks naar haar slaapkamer en ploft op haar bed. Ze valt direct in slaap, uitgeput…….

Komt dit je meer dan bekend voor, en loop jij tegen een burn-out aan of heb je er misschien al een? Boek dan snel je sessie met jouw meedenker Kamla of een van de andere coaches om veranderingen te onderzoeken in jouw patronen.

Geschreven door coach Kamla de Haas