Coach login

Niet klagen, maar dragen

Soms willen we liever twisten met de realiteit. Niet accepteren van wat er werkelijk is. Onze Meedenker Kiki neemt je mee in haar kijk op dit thema en daarmee geeft ze je meteen een aantal waardevolle inzichten.

Berusten in je lot

Niet klagen maar dragen zijn mijn wijlen ex schoonvader toen ik zwanger was van mijn eerste.
Dat vond ik toen al zo’n verschrikkelijke opmerking. Berusten in je lot als het zelfverkozen is dan vind ik dat prima te doen.
Maar berusten in je lot zonder controle bijvoorbeeld als je alleen in social lockdown zit vind ik een stuk moeilijker.

Ik ben een sociaal mens, een persoon met een extraverte voorkeur. Ik krijg energie van samenzijn met mensen.
In deze periode van gedwongen alleen zijn voel ik de eenzaamheid door mijn poriën kruipen. Ik moet de neiging bedwingen om een leven met een partner te verheerlijken. Want hoe eenzaam voelde ik mij soms in mijn vorige relaties terwijl we een huis deelden.

Ik mis het menselijke fysieke contact als knuffelkont. En mijn kussen knuffelt echt niet zo fijn als de real thing.

Ik zoek contact via de virtuele weg en ik merk dat vriendschappen verdiepen en er zelfs nieuwe vriendschappen ontstaan. En ik, ik berust langzaam in mijn niet zelfgekozen lot, ik klaag niet, ik draag..... het is nog breekbaar maar ik draag.

Ik hervind oude patronen in mijzelf, het mezelf toestaan een hele zondag met een boek op de bank te mogen zitten, prachtige films te kijken op het gratis kanaal cinetree en soms gewoon een potje te mogen janken omdat het lot soms best k is om te dragen.


Ik prijs mezelf rijk dat iedereen in mijn familie gezond is en dat ik met mijn slechte longen tot nu toe buiten schot blijf. Ik leef mee met vrienden en bekenden die wel dierbaren in het ziekenhuis hebben liggen.

Ik hervind de rust en de ruimte van mijn heerlijke huisje waar ik al twee jaar met veel plezier mag wonen... ik begin me thuis te voelen met mezelf....ben eigenlijk best aangenaam gezelschap voor mezelf.


Heel langzaam wordt het lot draaglijker.... het is nog breekbaar maar ik draag.

En ik wens mezelf toe dat ik deze rust en vertraging van de tijd weet vast te houden als de zon weer gaat schijnen, het bier weer gaat schuimen en de wijn weer zal vloeien. Als op de dansvloer mijn voetjes weer los mogen en ik iedereen die mij lief is weer mag kussen en knuffelen. Ik wens mezelf toe dat ik soms mag berusten in de rust in het gezelschap van niemand anders dan mijzelf!

Berusting.... het is nog breekbaar maar ik draag......

Rust.

 

Wil je meer weten hoe dit voor jou kan werken? Boek dan een gesprek met Jouw Meedenker Kiki of een van de andere Meedenkers. 

Klaar voor het gesprek dat je verder brengt?

Ik wil een goed gesprek