Liefde voor jezelf – zo buiten, zo binnen?

Buiten mis je iets, binnen mis je iets.

“Vijftien jaar getrouwd, maar als ik eerlijk ben had ik bij jaar nummer drie al moeten stoppen. Erg he?” vraagt hij wat beschaamd en verlegen.

“Waarom bleven we bij elkaar? Waarom durfde ik niet weg? Waarom koos ik niet voor mezelf?”

Bert kijkt zijn coach ietwat hulpeloos aan.”En nu ik weg ben en mijn eigen plek heb, voel ik me nog steeds niet lekker of vrij. En dat begrijp ik niet.”

Zijn coach houdt nog even zijn mond, maar kijkt begripvol naar Bert.

“Hoe kan het dat ik me, nu ik toch voor mezelf heb gekozen, zo rot voel?”

Zijn coach antwoordt: “Vijftien jaar is niet niks Bert. Wij mensen zijn gewoontedieren, dus geef jezelf wat tijd om aan deze situatie te wennen.”

“Wat houd je het meest bezig momenteel?” “Ik mis mijn kinderen, ik mis mijn huis, ik mis mijn gezin, ik mis alles.” Zijn schouders hangen naar voren en Bert ziet er als een verloren jongetje uit.

“Wat mis je dan precies?” Daar heeft hij niet direct een antwoord op. “Nou gewoon, mijn kinderen.”  “Het feit dat ze niet bij jou wonen of hun lawaai of aanwezigheid, hun gemekker? Wat mis je precies?”......Bert draait zijn ogen naar boven en hij graaft, hij probeert een antwoord te zoeken in zijn hoofd. Waarop zijn coach hem uitnodigt om het antwoord in zijn hart te ontdekken. ”Sluit je ogen maar eens.” Niet heel veel later biggelen er tranen over zijn wangen.

Bert reageert een beetje onhandig en ongemakkelijk, hij draait onrustig in zijn stoel. “Ik weet eigenlijk niet wat ik mis,” zegt hij heel zachtjes en heel kwetsbaar. ”Het is allemaal zo nieuw en ik merk dat ik niet goed alleen kan zijn. Ik was de gangmaker van mijn gezin en had altijd aanspraak en zette de boel op zijn kop. Positief en negatief en nu is er geen klankbord meer als ik thuiskom”…………Zijn coach knikt……”en ik merk dat ik mezelf niet heel erg leuk vind. Ik voel me schuldig en een loser.”

“Hoe zou je je willen voelen in deze situatie?”.........Bert knijpt zijn lippen krampachtig op elkaar en kijkt de kamer rond. Hij haalt zijn schouders op en kijkt zoekend naar zijn coach. ”Kweet nie.” “Wat heb je nodig, Bert?”....”uhmmmmm aandacht,” zegt Bert heel zachtjes. Ze blijven allebei even stil om dit goed in te laten dalen. “Aandacht,” herhaalt zijn coach nog een keer. ”Hoe zou jij jezelf aandacht kunnen geven?”…..”Nou door naar mezelf te luisteren, door mezelf te verwennen of door mezelf serieus te nemen.”

“Ok, je klinkt vastberaden. Hoe zou je effectiever naar jezelf kunnen luisteren?” Het valt even stil en dan zegt Bert: “Door niet weg te lopen van oncomfortabele stiltes, ik zet namelijk voortdurend de tv aan en muziek op als ik voel dat er iets niet lekker zit in mij. Ik zoek direct afleiding en ruis. Ik bel avonden lang met mijn broers of vrienden om maar niet in die stilte te hoeven zitten.” Bert lacht een beetje. “Zo heb ik er nog nooit naar gekeken, maar dat deed mijn moeder ook altijd. Er was altijd lawaai in ons huis vroeger. Nooit stilte, en als die er was dan was er ruzie en moesten de kinderen allemaal muisstil zijn anders barstte mijn vader in een scheldkanonnade uit.”

“Goh, interessant. En hoe zou jij jezelf kunnen verwennen? “Nu verschijnt er een brede lach om Bert  zijn mond: “Door lekker te eten of lekker een middagje in de natuur te zijn.” “Is dat elke week haalbaar voor jou?” “Ja makkelijk, ik woon vlak bij een bos en ik houd van koken.” “Mooi, dan ga je dat de komende weken oefenen.”

“En hoe kan je jezelf serieuzer nemen?” Er valt weer een lange stilte……….”Euhhhh tja, deze vind ik lastig. Want ik voel van alles maar ik veroordeel mezelf ook best hard om al die gevoelens. Zeur niet zo, je wilde dit toch zelf, man kom op en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben eigenlijk best bang voor al die gevoelens, ik realiseer me nu dat ik die al jaren onderdrukt heb.” “Mooie realisatie Bert. Mogen je gevoelens er zijn?................zonder dat je ze hoeft op te lossen…?”........”Poeh, het voelt al wel lichter als je dat zo zegt maar ik weet niet of ik het kan.” “Kwestie van doen, denk je niet. Dan kan je gaan ontdekken wat het met je doet en welke gevoelens er allemaal in je leven.” Bert knikt een beetje bedachtzaam. “Tja dat zal wel”…..antwoordt hij, nog niet overtuigd.

Als zijn coach zegt dat iedereen jouw Spiegel is wat denk je dan dat die ‘ik mis dit en dat’……kunnen weerspiegelen? Bert krabt op zijn hoofd, hij houdt zijn adem in en wordt weer onrustig.”Euh geen idee.” “Wat zegt dat over jou? Wat als zo binnen, zo buiten is? Buiten mis je iets, binnen mis je iets”…….

“Ohh wacht, ik denk dat ik het snap,” zegt Bert weifelend.  “Misschien mis ik mezelf, ik heb al zolang geen contact met mezelf gemaakt dat de buitenwereld dat terug reflecteert. Wow, wow, werkt het echt zo”…….De verbazing is van zijn gezicht af te lezen. “Wow…….deze landt en niet zo’n beetje Wow.

Nou coach ik heb even genoeg stof om over na te denken. Ik ga de natuur in en lekker voor mezelf koken en voelen. Daar zie ik nog best tegen op maar ik ga er het beste van maken.”

“Mooi werk Bert, tot de volgende keer.”